Długotrwały proces uszkadzania równowagi mikrobiologicznej mikrobioty skóry głowy może stanowić jeden z głównych czynników wywołujących stany chorobowe. Do najczęściej występujących dermatoz zalicza się: łojotokowe zapalenie skóry głowy, łuszczycę, zapalenie mieszka włosowego, łupież tłusty, suchy, grzybicę, a także różne typy łysień. Schorzenia te mogą współistnieć razem ze sobą i wtedy określane są mianem dermatoz mieszanych.
Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS)
Łojotokowe zapalenie skóry to nawrotowe, przewlekłe, zapalne schorzenie, które najczęściej występuje w obszarach z największą ilością gruczołów łojowych. Towarzyszy mu głównie zakażenie grzybem drożdżopodobnym Malassezia fufur, dlatego też bardzo dobrą skuteczność w leczeniu choroby uzyskuje się poprzez zastosowanie preparatów przeciwgrzybiczych.
Warto podkreślić, że choroba ta określana jest mianem choroby immunologicznej i dotyczy około 5% populacji, jednak częściej dotyczy mężczyzn, co związane jest z wysokim poziomem testosteronu. Dodatkowo może pojawić się w każdym wieku, choć statystycznie może pojawić się u osób młodych oraz w wieku podeszłym. Ważną wskazówką jest fakt, że może współistnieć z innymi schorzeniami jak zespół policystycznych jajników (PCOS), insulinooporność, przerost nadnerczy.
Łojotokowe zapalenie skóry – czynniki predysponujące
Do czynników predysponujących, które należy wziąć pod uwagę, podczas wywiadu należy:
- stres;
- depresja;
- spadek odporności (może być konsekwencją stresu);
- niewłaściwa dieta (alkohol, niedobór cynku, selenu, witamin z grupy B);
- zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia);
- niewłaściwy proces odnawiania komórek naskórka, prowadzący do szybszego rogowacenia;
- choroby układu nerwowego (parkinson, epilepsja);
- zakażenie wirusem HIV;
- niektóre rodzaje leków (haloperydol, psolareny, buspiron, sole złota);
- zachwianie równowagi mikrobiomu skóry głowy, które może powstać na skutek niewłaściwej pielęgnacji oraz charakteru wykonywanej pracy zawodowej.
Cechy charakterystyczne łojtokowego zapalenia skóry głowy
- widoczne obszary z żółtymi lub białymi łuskami przyklejonymi do skóry;
- czerwone, lekko łuszczące się plamy;
- wysięk z miejsc objętych stanem zapalnym;
- niekiedy wyczuwalny charakterystyczny zapach;
- silny świąd, napięcie i reaktywność skóry;
- obszar występowania: skóra głowy, płatki nosa, brwi, klatka piersiowa.
Zalecenia trychologiczne
W przypadku łojotokowego zapalenia skóry głowy największą trudność stanowi diagnostyka różnicowa ŁZS vs Łuszczyca. Dlatego też przed przystąpieniem do planowania terapii niezbędny jest dokładny wywiad oraz szczegółowa analiza obrazu trichoskopowego. Celem terapii trychologicznych jest przede wszystkim zmniejszenie zaczerwienienia skóry, jej łuszczenia się oraz swędzenia.
Terapie miejscowe
- terapie złuszczszające z udziałem kwasów AHA, glinek oraz kwasu salicylowego;
- żele terapeutyczne na skórę głowy zawierające kwas rozmarynowy, huminowy, l-argininę, d-panthenol, ekstrakt z zielonej herbaty, mocznik, glukonian cynku, kwas laktobionowy, rozmaryn.
Zabiegi z użyciem aparatury
- infuzja tlenowa – wykazuje działanie bakteriobójcze oraz reguluje pracę gruczołów łojowych;
- oxybrazja – peeling wodno-tlenowy – czynnikiem złuszczającym są kropelki soli fizjologicznej aplikowane na skórę pod ciśnieniem;
- lampy LED – działanie biostymulujące metabolizm komórek, poprawa krążenia skóry, wspomaganie procesu gojenia się, działanie bakteriobójcze;
- elektromasaż oparty na niskim natężeniu prądów wysokiej częstotliwości o działaniu stymulującym mikrokrążenienie, hamującym nadaktywność gruczołów łojowych.
Podsumowanie
W celu złagodzenia objawów łojotokowego zapalenia skóry należy uwzględnić również zmianę nawyków żywieniowych, niwelację zaburzeń układu pokarmowego, uzupełnianie niedoborów pokarmowych, eliminację pasożytów w przypadku stwierdzenia ich obecności we wcześniejszej diagnostyce. Współpraca powyższych działań wraz z zabiegami trychologicznymi w gabinecie skutecznie wyciszy objawy łojotokowego zapalenia skóry głowy.
